بازه شنوایی انسان
گوش یکی از قسمت های شگفت انگیز بدن است زیرا انسان و حیوانات را قادر می سازد تا آنچه را که در اطراف آنها اتفاق می افتد بشنوند. شنیدن یکی از پنج حس بدن است. گوش ها به بدن کمک می کند تا امواج صوتی و ارتعاشات را انتخاب کند. صدا در امواج از طریق هوا، زمین و سایر مواد دیگر حرکت می کند. صدا نمیتواند دیده شود، اما می تواند از طریق ارتعاش احساس شود.
تعداد ارتعاشاتی که در هر ثانیه تولید می شوند، فرکانس نامیده می شود. فرکانس برای هر صدا متفاوت است و در هرتز اندازه گیری می شود. یک هرتز برابر با یک لرزش در ثانیه است. انسان ها نمی توانند هر صدایی با هر فرکانس را بشنوند. محدوده شنوایی برای یک فرد جوان سالم 20 تا 20،000 هرتز است. محدوده شنوایی انسان با افزایش سن کاهش می یابدو معمولا حتما افراد مسنی را دیده اید که گوش هایی با شنوایی پایین و یا به اصطلاح عوام گوش سنگین دارندبالاترین فرکانسی که یک فرد بزرگسال سالم می تواند بشنود فقط 12 تا 14 کیلوهرتز است. لازم به ذکر است که بازه شنوایی در زنان بیشتر از مردان می باشد.
صدا یک موج مکانیکی طولی هر فرکانس است. فرکانس تعداد چرخش کامل یا ارتعاش کامل هر نقطه در هر واحد است. فرکانس در هرتز اندازه گیری می شود. فرکانس یک موج صوتی تعیین تن آن است.
گوش انسان قادر به شنیدن بسیاری از صداهای تولید شده در طبیعت است، اما مطمئنا نه همه. بعضی از فرکانس های پایین مانند ضربان قلب 1 یا 2 هرتز، شبیه صداهای سونار تولید شده توسط دلفین ها هستند که بسیار زیاد هستند. هر فرکانسی که زیر محدوده شنوایی انسانی است به عنوان infrasound شناخته می شود. این نوع از صداها به وسیله گوش های یک حیوان بزرگ نظیر فیل قابل شناسایی است. در حقیقت، تحقیقات اخیر نشان می دهد که فیل ها همچنین با infrasound ارتباط برقرار می کنند. سونوگرافی، از سوی دیگر، بالاتر از محدوده گوش انسان است. خفاش ها، نهنگ ها، مارماهی ها و دلفین ها برای ناوبری از این چنین صداها استفاده می کنند. اکثر خفاش ها می توانند فرکانس ها را تا 100،000 هرتز تشخیص دهند!