آشنایی با LDAP
پروتکل دسترسی آسان به دایرکتوریLDAP یک پروتکل نرم افزاری باز و غیرمستقیم برای دسترسی و حفظ سرویس های اطلاعاتی توزیع شده بر روی یک پروتکل اینترنت (IP) است.
خدمات دایرکتوری نقش مهمی در توسعه برنامه های اینترانت و اینترنت با اجازه دادن به اشتراک گذاری اطلاعات در مورد کاربران، سیستم ها، شبکه ها، سرویس ها و برنامه های کاربردی در سراسر شبکه دارند.
به عنوان مثال، خدمات دایرکتوری ممکن است هر مجموعه ای سازمان یافته از سوابق مانند یک دایرکتوری ایمیل شرکت، اغلب با ساختار سلسله مراتبی باشد. به طور مشابه، یک دایرکتوری تلفنی فهرستی از مشترکین با آدرس و شماره تلفن است.
LDAP در مجموعه ای از نشریات استاندارد راهبردی اینترنت (IETF) به نام Request for Comments (RFCs)، با استفاده از زبان توصیف ASN.1، مشخص شده است.
استفاده معمول از LDAP این است که یک مکان مرکزی برای ذخیره نام کاربری و کلمه عبور ایجاد کند. این پرتوکل دسترسی به بسیاری از برنامه ها و خدمات مختلف برای اتصال به سرور LDAP را کاربران ممکن می سازد.
LDAP مبتنی بر یک زیر مجموعه ساده از استانداردهای موجود در استاندارد X.500 است. به دلیل این رابطه، LDAP گاهی اوقات X.500-lite نامیده می شود.
در شبکه های TCP / IP (از جمله اینترنت)، سیستم نام دامنه (DNS) سیستم دایرکتوری است که برای ارتباط نام دامنه با آدرس خاص شبکه (یک مکان منحصر به فرد در شبکه) استفاده می شود. LDAP به شما این امکان را می دهد که فردی را بدون دانستن جایی که در آن قرار دارد جستجو کنید (اگرچه اطلاعات اضافی در جستجو کمک می کند).
یک پوشه LDAP را می توان در بین بسیاری از سرورها توزیع کرد. هر سرور می تواند یک نسخه تکراری از کل دایرکتوری که به طور دوره ای هماهنگ شده است داشته باشد. یک سرور LDAP نماینده سیستم دایرکتوری (DSA) نامیده می شود. یک سرور LDAP که درخواستی را از یک کاربر دریافت می کند، مسئولیت درخواست را بر عهده می گیرد، در صورت لزوم آن را به سایر DSA ها منتقل می کند.