Broadband چیست؟
در ارتباطات مخابراتی، پهنای باند به معنی انتقال اطلاعات با پهنای باند وسیع است که سیگنال های متعدد و انواع ترافیک را حمل می کند. این رسانه می تواند کابل کواکسیال، فیبر نوری، رادیو یا جفت پیچ خورده باشد. در زمینه دسترسی به اینترنت، پهنای باند به معنی هر دسترسی به اینترنت است با سرعت بالا است که همیشه سریعتر از دسترسی dial-up و خدمات آنالوگ یا ISDN PSTN سنتی است.
معیارهای مختلف برای " broad " در زمینه های مختلف و در زمان های مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. منشاء آن در فیزیک، آکوستیک و مهندسی سیستم های رادیویی، جایی است که با معنی مشابه "broadband" مورد استفاده قرار گرفته است. بعدها، با ظهور ارتباطات دیجیتال، این اصطلاح به طور عمده برای انتقال بیش از چندین کانال مورد استفاده قرار گرفت. این اصطلاح از دهه 1990 به عنوان یک اصطلاح بازاریابی برای دسترسی به اینترنت که سریعتر از دسترسی به دایال آپ( تکنولوژی دسترسی به اینترنت اصلی بود) مطرح شد. اینترنت دایال آپ به حداکثر پهنای باند 56 کیلوبیت در ثانیه محدود شده بود.
در ارتباطات مخابراتی روش سیگنالینگ پهنای باند یکی است که یک فرکانس وسیع را مدیریت می کند. "پهنای باند" یک اصطلاح نسبی است که با توجه به متن آن قابل درک است. پهنای باند وسیعتر (و یا گسترده تر) ظرفیت انتقال اطلاعات بیشتر با توجه به کیفیت کانال مشابه است. سیستم‌های پهن‌باند معمولاً از فرکانس‌های رادیویی متفاوتی برای مدل کردن سیگنال‌های داده بروی هر باند استفاده می‌کند. کل پهنای باند رسانه بزرگتر از پهنای باند هر کانال است.
واحد انتقال اطلاعات بیت بر ثانیه است. در محیط تئوریک، هر میزان پهنای باند را می‌توان متصور شد. از یک بیت در ثانیه(bps 1) تا میلیون‌ها بیت بر ثانیه(Mbps) یا بیشتر. اما در محیط عملی معمولاً با محدودیت‌هایی روبرو هستیم. مثلاً نمی‌توان از یک شرکت ارائه دهنده خدمات پهنای باند (نظیر شرکت مخابرات ایران) درخواست پهنای باندی به میزان 913 Kbps کرد. کوچک‌ترین واحد رایج پهنای باند 64K است و معمولاً شرکت‌های مخابراتی جدولی را ارائه می‌دهند که نشان دهنده پهنای باندهایی است که امکان ارائه آن را دارند.
پهنای باند شامل چندین تکنولوژی انتقال سریع با سرعت بالا است:
خط مشترک دیجیتال (DSL)
کابل مودم
فیبر
بي سيم
ماهواره
پهنای باند از طریق خطوط برق (BPL)